آرزوهام(۱)
دلم صبر می خواد و آرامش
همیشه تصورم از آینده ام اینه
یعنی اون چیزی که دلم می خواد وقتی ۴۰ ساله شدم (اگه زنده بودم البته)؛اونطوری باشم اینه :
یه آدم کاملا آروم و با حرکات پر وقار و لیدی وار
یکی که خیلی ها وقتی می بیننش احساس آرامش کنن ؛فکر کنن اگه هر چی حرف وغصه دارن بیان به من بگن ؛من بهشون آرامش می دم سرزنششون نمی کنم قضاوتشون نمی کنم؛اگه کمکی از دستم بربیاد انجام میدم
یکی که انرژی مثبت می ده به اطرافیانش
یکی که صبوره
که اتفاقای کوچیک روزمره یا اتفاقای بزرگ زندگی رو با صبوری ؛خیلی زیبا پشت سر می ذاره
خیلی زیبا اونطور که شایسته است.
یکی که با خدا جون خیلی دوسته ؛یه ارتباط عمیق عمیق ؛یه ارتباط محکم؛یه ارتباط دوست داشتنی
هههههههههههههههههی
کاشکی بشه 
الان از این چیزایی که نوشتم به اندازه هفت شهر عشق دورم
اندر خم یک کوچه هم نیستم چون اندر خم یک کوچه که حافظ بود؛ من هنوز تو خونه توی رختخوابم
حداقل از تو رختخواب بیا بیرون برو تو کوچه!! :دی
مرسی که سر زدی
ههههههههههههی خواهر جان آخه از رختخواب بیرون اومدن هم اراده ای خواهد که در من احتمالا یافت نمیگردد
مگه خدا خودش یه فرجی کنه
" یه آدم کاملا آروم و با حرکات پر وقار و لیدی وار "
منم این تیپ شخصیت رو خیلی دوست دارم واحساس خوبی بهم دست می ده از مصاحبت باهاشون!
یه جورایی یه تامل ملایمی رو با خودشون به ارمغان میارن!
البته اون کسی که الان من نوشته هاشو می خونم خیلی به این موارد نزدیکه ها!
جدی گفتم
راستی یه چیزی تایادم نرفته بگم:
بعضی وقتا بدون این که حرکت کنی می رسی...
امیدوارم تمام قله های مادی ومعنوی زندگی رو فتح کنی دوست عزیزم
در ضمن ساعت خواب:)))))))))))))
وایییییییییییییییی راست می گین
نه فکر نکنم ؛ولی خوشحالم کردی که گفتی نزدیکم ؛می دونم واقعیت نداره ها ولی ته دلم قند آب شد
بعضی وقتا بدون اینکه حرکت کنی می رسی
فکر کنم می فهمم البته شاید ؛بعضی وقتا مرور زمان خودش ما رو می رسونه ... همین بود منظورتون؟
مرس