پرنیان بزرگ می شود

وقتی می بینم پرنیان قد کشیده و کارهایی رو انجام میده که به دنیا اومده بود هیچ کدومشون رو نمی تونست انجام بده دلم غنج می ره؛یه احساس خیلی خوبیه 

فکر می کنم وقتی ببینم کاملا بزرگ شده ومثلا ۱۸ سالشه؛قد بلند و زیبا شده باشه(ان شاءالله)بعد مودب و خانم هم باشه البته کمی هم بذله گو وشوخ طبع ؛با یه لبخند نرم روی لباش 

موهای نسکافه ای خوشرنگ با چشای قهوه ای روشن؛  

دلم می خواد موهاش بلند باشه ؛الان دارم تصورش می کنم

  که یه بلوز سفید آستین کوتاه پوشیده با یه دامن سفید پلیسه کوتاه ویه  کتونی صورتی ناز ؛موهاش رو هم با یه ربان صورتی بسته زده و داره با باباش  تنیس بازی می کنه ؛منم هی نگاش می کنم و هی تو دلم قربون صدقش می رم اونوقت چقدر احساس غرور و خوشحالی خواهم کرد .

 دوست دارم منجم بشه ؛آخه من خودم عاشق ستاره هام بچه که بودم خیلی دوست داشتم نجوم بخونم ولی وقتی فهمیدم باید ریاضیم خوب باشه ازش گذشتم ؛البته نه اینکه مجبورش کنما فقط راه رو براش باز می کنم اگه دوست داشت ادامه بده اگه نه ؛هر چی خودش دوست داشت  

منتظرم بزرگتر بشه ببرمش رصدخونه های مختلف ؛اگه دوست داشت عضو این انجمنهای ستاره شناسان آماتور بشه. 

دلم می خواد ۴ سالش شد بره ژیمناستیک که بتونه باله یاد بگیره البته اینم اگه خودش دوست داشت. 

دیگه جونم براتون بگه خیلی چیزا می خوام بهش بگم ؛خیلی از چیزایی که تو این دنیا زحمت کشیدم تا یاد گرفتم ؛همه مادر پدرا دوست دارن تجربه هاشون رو به بچه هاشون یاد بدن و اکثرا بچه ها خیلی تمایلی به شنیدنشون نشون نمی دن ولی من فکر می کنم طرز و شیوه گفتن خیلی مهمه ؛

می خوام امتحان کنم .  

دلم م یخواد یه طوری تربیتش کنم و یه جوری علوم مختلف رو (در حدی که بلدم)بهش یاد بدم که بفهمه چرا درس می خونه هر چیزی که بهش یاد می دم رو کاربردش رو هم بهش می گم 

دلم می خواد بفهمه وقتی فردوسی بزرگ گفته:توانا بود هر که دانا بود ز دانش دل پیر برنا بود 

یه حقیقت یه حقیقت. 

پدر خودم خیلی سعی کرد اینا رو به ما یاد بده و تا حدی هم من سعی می کنم اونا رو به کار بگیرم ولی متاسفانه توی جو مدرسه و نمره و ترس و ....این چیزا؛حرفای بابام تا حدی محو می شد. 

ولی من سعی بیشتری می کنم با یه شیوه جدید؛ تا اینا رو بهش یاد بدم. ان شاء الله